asla yapamam deme.. ya da desen de denemekten asla çekinme :)

her ne kadar halen daha yeni ve zor bir tango kombinasyonu gördüğümde ilk başta ben bunu yapmayı asla beceremem diye düşünsem de denemekten vaz geçmediğimde sonuçların ne kadar şaşırtıcı olabildiğini görüyorum. evetbir işin başında hep "ben bunu yapamam" diyenlerdenim ben de. ama şimdiye kadar işin başında yapamam dediğim her ne varsa yaptım. çünkü denedim. çünkü uğraştım. yeni yöntemler öğrenmeye çalıştım. sonunda da bir şekilde oldu istediğim şey. bu söylediklerim "kisişel gelşim uzmanlarının" klişe sözlerinden biri olan "yapabileceklerimizin sınırı yok" ifaddesine katıldığımı göstermesin. yapabileceklerimizin bazen sınırı var maalesef. genler, geçmiş yaşantılar, fiziksel kısıtlılıklar vs. bunlar var ve gerçek. ancak yapabileceklerimizin sınırı çok az diyebilirim. her şeyin bir tekniği varmış ve doğru teknik ile yeterli pratik bir araya gelirse çalışma süreci de, çalışma sonunda ortaya koyulan "ürün" ya da "performans" da insana inanılmaz bir keyif yaşatıyormuş. bunları tango yolculuğumda öğrendim ve halen öğreniyorum. başka danslarla ya da sporlarla ilgilenenler de benzer şeyleri yaşamıştır. mesela ben yoga yaparken de aynı şekilde hissediyorum. ama tango bunun biraz daha ötesinde çünkü bireysel performans ile ilgili değil sadece. hareketlerdeki çok küçük teknik detaylar ve enerji değişiklikleriyle partnerinle birlikte dans tam bir uyum içerisinde akabilir ya da bir kaosa dönüşebilir. dans ederken "ben iyiyim, yapmam gerekeni yapıyorum karşımdaki yapamıyor" diye düşündüğünde süreç içerisinde kendisinin "hatalı" olduğu yüzüne tokat gibi çarpabiliyor ve başka bir fakındalık boyutuna geçebiliyor insan. ya da tam tersi şekilde "ben hiçbir şekilde yapamıyorum olmuyor, karşımdaki çok iyi dans ediyor halbu ki" diye düşündükten sonra gerçeğin çok küçük bir teknik bilgi ya da karşısındaki ile ilgili bir durum olduğunu anladığında yine başka bir boyutta farkındalık yaşıyor. günlük hayatta da bu farkındalıklara erişebiliyoruz tabii ki. fakat tango yaparken hemen hemen her tango pratiğinde bunu yaşıyoruz. Sürekli bir şekilde tokat yiyoruz aslında. tam yaptım oldu derken... yok henüz değil olmamış. tam olmuyor pes ediyorum derken bir anda fark ediyorsun ki olmuş..

tango yolculuğumda öğrendiklerim terapi yolcuğunda öğrendiklerimle örtüşüyor aslında. farkındalık, teknik bilgi ve donanım, pratik olmazsa olmazlar evet. ama daha önemli bir şey var o da karşındaki kişi (partnerin ya da danışanın) ile ilgili ya da kendin ile ilgili düşündüklerinin gerçekliğinden hiçbir zaman o kadar emin olma. bazen bir şeyler istediğin gibi gitmiyorsa kendini ya da onu suçlamadan önce bilinmezliği kabul et. böylece farklı gözle bakabilir ve denemek için daha fazla motivasyon bulabilirsin. hatırla iki kişi arasındaki küçük enerji değişimleri, süreçteki büyük farklılıklara neden olabilir.